Dit zijn de feiten: Jonas Godyn is een volbloed Belg, al drinkt hij whisky als een Schot en heeft hij de zware, borstelige snor van een Mexicaan en de gelooide huid van een man die het grootste deel van zijn leven in de open lucht heeft doorgebracht, onder de blakende zon. Jonas Godyn spreekt niet, hij dondert. Jonas Godyn heeft de hele wereld rondgezworven, op jacht naar verloren schatten, maar nu lijkt hij plotseling spoorloos van de aardbol verdwenen. Wat is er met hem gebeurd?
Op de computer van Jonas Godyn werden een aantal documenten aangetroffen in een map getiteld 'Sleutels tot mijn Schatkamers'. Blijkbaar heeft Jonas Godyn de resultaten van zijn onderzoeken en expedities veilig opgeslagen op een aantal websites of blogs, waarbij de '???' telkens staan voor een cryptische boodschap, een wachtwoord zeg maar, dat ontcijferd dient te worden. Wie met andere woorden de '???' correct weet in te vullen, zal ongetwijfeld toegang krijgen tot een nieuw document, dat uiteindelijk naar een verborgen of verloren schat moet leiden.
Ga jij individueel of in team-verband de uitdaging aan? Wie/welk team slaagt er als eerste in een belangwekkende historische schat te bergen? Alleen de gedreven schattenjager, die vernuft paart aan doorzettingsvermogen, zal er uiteindelijk in slagen de schatten van Jonas Godyn op te sporen!
DE MIJN VAN DE HOLLANDER - SLEUTEL 6
Jacob Walz was eigenlijk een Duitser, maar alle goudzoekers van Phoenix dachten dat Old Snowbeard een Hollander was. Nog niet zo lang geleden was Phoenix een klein Indiaans dorpje geweest, waar men goud, zilver en koper opgedolven had. De goudzoekers werden al gauw zo talrijk, dat het dorpje in een mum van tijd uitgroeide tot de hoofdstad van Arizona.
Iedereen in Phoenix kende Jacob Walz. Hij kocht er munitie en proviand. Hoewel hij er altijd alleen op uit trok met zijn burro, zijn muilezel, en vaak weken aan één stuk doorbracht in het gebied van de Apachen, keerde hij steeds weer terug. Dat vonden de inwoners van Phoenix wel vreemd. 'Die Hollander moét wel een sluwe ouwe vos zijn,' fluisterden ze, een tikje afgunstig.
Tussen twee tochten door bewoonde Jacob Walz een smerige blokhut aan de oever van de Salt River of de Zoutrivier, de vroegere Rio de la Sal. Op een morgen in 1876 werd de Hollander pas een échte beroemdheid. In alle saloons van Washington Street droomde men weer hardop over goudklompen zo groot als een ei, afkomstig uit fabelachtige goudmijnen. Hier en daar vroeg men zich ook af wat de drie Mexicanen overkomen kon zijn, die spoorloos verdwenen waren in de Superstition Mountains. Toen verscheen Jacob Walz plotseling in Washington Street. Hij trok een muilezel achter zich aan, die gebukt liep onder wat wel een erg zware last moest zijn. Er lag een uitdrukking in de blik van Old Snowbeard, die ervaren goudzoekers meteen herkenden...
De Hollander stapte regelrecht naar het postkantoor, vanwaar hij een pak vol goud verstuurde naar een bank in Washington. Dat pak vertegenwoordigde een waarde van $ 70.000... Vervolgens hield hij halt in de Saint-Louis Saloon, waar hij een handvol goudklompen op tafel gooide. Zijn vuile witte baard kon niet eens de zalige grijns verbergen, waarmee hij over de zijden beurs streek die op zijn buik hing.
Bij zijn tweede biertje kreeg de Hollander het gezelschap van enkele andere klanten, ongetwijfeld oude vrienden. 'Drink je iets van me, Old Snowbeard?' klopten ze hem joviaal op de schouder. 'Vooruit! Drink er nog eentje van me! Het kan heus geen kwaad!'
De Hollander liet de klapdeurtjes van de saloon open zwaaien om drie uur in de namiddag. Toen ze achter hem dicht zwaaiden, was het elf uur 's ochtends en was hij stomdronken. Zo ongeveer de helft van àlle inwoners van Phoenix stonden om hem heen. 'Een goudmijn gevonden...' lalde hij. 'Ongelooflijk! Ik hoefde me maar te bukken... Gedaan met aarde te zeven... Gewoon bukken... En plukken... Splinters, een duim groot... Ik heb er genoeg verzameld om heel Washington Street mee te plaveien!'
'Goh, Jacob!' zeiden de omstaanders. 'Wat ben jij toch een geluksvogel! En waar heb je die fabelachtige goudmijn dan wel gevonden?'
'Superstition Mountains...' antwoordde hij met dubbele tong. 'Een droge rivierbedding die van het noorden naar het zuiden loopt... Een grot vlak bij... Vanuit die grot kon ik een rots zien... Hoe heet ze ook weer...? Weaver's Needle, precies!'
De Naald van de Wever... Goudzoekers zàt in Phoenix die wisten dat Weaver's Needle de Amerikaanse naam was voor de Pico Sombrero. En dat een zekere don Miguel Peralta enkele jaren voordien, vlak bij een rotspunt in de vorm van een sombrero, een onvoorstelbaar rijke goudmijn had gevonden.
'Een stenen gezicht...' ging Old Snowbeard verder, 'een stenen gezicht kijkt recht in de ingang van de mijn...'
Een oude en ervaren goudzoeker begon hard te lachen. 'En jij wil beweren dat je daar, in een droge rivierbedding in de Bergen van het Bijgeloof, genoeg water hebt gevonden om jou en je muilezel in leven te houden? Nee, Old Snowbeard, mij neem je niet in de maling!'
Old Snowbeard giechelde. 'We hebben gedronken van de Old Waterhole, mijn burro
Old Snowbeard legde zijn hand op de kolf van zijn Smith & Wesson en wankelde de straat uit. En alle omstaanders gingen eerbiedig voor hem opzij...
Als je vanuit Apache Junction de Apache Trail volgt naar het noordoosten, vind je een echte ‘ghost town’ op je weg, die behoort tot het Lost Dutchman State Park. Bezoek Goldfield en geef ons het woord dat te zien is op het gebouw op de foto bij de Lost Dutchman Mine:
http://schoolmoord.blogspot.com/2008/12/??????????.html
Reacties